Η εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων τυνησιακού ελαιόλαδου εντός ΕΕ, ιδιαίτερα στην Ιταλία, τροφοδοτεί συζητήσεις γύρω από την ασφάλεια και αυθεντικότητα του προϊόντος, όπως και για την οικονομική βιωσιμότητα των ευρωπαϊκών ελαιοπαραγωγών. Ενώ οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου στοχεύουν στη στήριξη οικονομιών όπως η Τυνησία, η απουσία ενός αυστηρότερου μηχανισμού επαλήθευσης προέλευσης ενισχύει τον κίνδυνο απάτης και αθέμιτου ανταγωνισμού.
Για την προστασία των καταναλωτών αλλά και των παραγωγών, απαιτούνται συνεργασίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συντονισμένοι έλεγχοι και διαφάνεια στην εφοδιαστική αλυσίδα του ελαιόλαδου. Μόνο έτσι θα διατηρήσουμε την ποιότητα και τη φήμη του ευρωπαϊκού έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, προσφέροντας παράλληλα σταθερές συνθήκες ανταγωνισμού στην ενιαία αγορά.
