Η βιοσύνθεση και η συσσώρευση λαδιού στο μεσοκάρπιο της ελιάς αποτελεί μια διαδικασία που επηρεάζεται από μια σειρά εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων, ξεκινώντας από την ποικιλία, αφού υπάρχουν ορισμένες ποικιλίες με μεγαλύτερη δυνατότητα συσσώρευσης ελαίου, μέχρι τεχνικού ή φυτικού σχεδιασμού, κλιματολογικούς και διατροφικούς παράγοντες.
Υπό την επίδραση των κλιματικών παραγόντων, ο φωτισμός και η θερμοκρασία ποικίλλουν μαζί, έτσι ώστε ο μεγαλύτερος φωτισμός να οδηγεί σε μεγαλύτερη συχνότητα ακτινοβολίας και, κατά συνέπεια, υψηλότερη θερμοκρασία.
Η συνδυασμένη επίδραση και των δύο παραμέτρων μεταφράζεται σε αύξηση της ενζυμικής δραστηριότητας διαφορετικών μεταβολικών οδών (λιπογένεση και φαινολική σύνθεση). Έτσι, οι καρποί που εκτίθενται περισσότερο στο φως φτάνουν σε υψηλότερη θερμοκρασία και χαμηλότερη υγρασία, με αποτέλεσμα την καλύτερη ωρίμανση, τη μεγαλύτερη συσσώρευση λαδιού και την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες.
Ωστόσο, μια υπερβολική θερμοκρασία, μπορεί να επιβραδύνει τη φωτοσυνθετική δραστηριότητα του δέντρου, επιβραδύνοντας τη διαδικασία βιοσύνθεσης του ελαίου και προκαλώντας μείωση του μεγέθους του καρπού.
Επομένως, η βέλτιστη θερμοκρασία είναι μεταξύ 20 ºC και 30 ºC. Θερμοκρασίες κάτω από 20ºC ή πάνω από 30 ºC οδηγούν σε μείωση της φωτοσύνθεσης, ενώ πάνω από 35 ºC οι διαδικασίες απορρόφησης και φωτοσύνθεσης CO2 θα υποστούν δραστική μείωση.
Πηγή : Αγροτών Ανάγνωσμα
